কথোপকথন (৮)

ট্ৰেফিক পুলিচৰ সতে কথোপকথন

:ৰব।ৰব।
:কিয়?
:আপোনাক ৰবলৈ কৈছো।
:কিন্তু কিয়?
:গাড়ীৰ কাগজ দেখাওক।
(কাগজখিনি দেখুৱাই কলো)
:এইয়া!
:ইঞ্চিওৰেঞ্চ আছে?
:৫ লাখ মানৰ লাইফ ইঞ্চিওৰেঞ্চ আছে।পলিচিবোৰ মইনো কিয় লগত লৈ ফুৰিম?
:আপোনাৰ গাড়ীৰ ইঞ্চিওৰেঞ্চৰ কথা কৈছো ।
:গাড়ীৰো ইঞ্চিওৰেঞ্চ থাকেনেকি?
:হব হব। আপুনি চাইডলৈ যাওক।
:কিয় চাইডলৈ যাম?
:কাৰণ আপোনাৰ ইঞ্চিওৰেঞ্চ নাই। আৰু হেলমেট পিন্ধা নাই?
:কিন্তু হেলমেটটো দেখোন মোৰ হাততে আছে।
:হেৰি মহাশয়। হেলমেট থাকিলেও আপুনি তো হেলমেটটো মূৰত পিন্ধা নাই!
:কিন্তু হেলমেটটো মোৰ মূৰত নোসোমালে মই কিদৰে পিন্ধিম?
:আপোনাৰ মূৰত হেলমেটটো নো কিয় নোসোমায়?
:মোৰ মূৰটো ডাঙৰ বাবেই হেলমেটটো মোৰ মূৰত নোসোমায়!
:আপুনি আইনষ্টাইন নেকি?
:আইনষ্টাইনক মই চিনি নাপাও। কিন্তু হেলমেটটো যে মোৰ মূৰত নোসোমায় সেই কথা জানো!
:চাও এইফালে আহক।
ট্ৰেফিক পুলিচজনে মোক ৰাষ্টাৰ দাতিলৈ মাতি নিলে। আৰু হেলমেটটো পিন্ধিবলৈ দিলে। সচাকৈয়ে হেলমেটটো মোৰ মূৰত নোসোমোৱা দেখি তেওলোক আচৰিত হল। এজনে কলেঃ
হেলমেটটো সৰু নে আপোনাৰ মূৰটো ডাঙৰ বাৰু?
মই কলোঃ
বজাৰত পোৱা আটাইতকৈ ডাঙৰ হেলমেটটোকে মই কিনিছিলো ছাৰ।
মোৰ কথাত ট্ৰেফিক কেইজনে হাহিব ধৰিলে।