মিঠে

গুৱাহাটী অভিমূখী বাছত গৈ থাকোতে খুউব সুন্দৰী যুৱতী এগৰাকীক সহযাত্ৰী হিচাবে পালো।ধুনীয়া ছোৱালীৰ অভিমান বেছি। পাত্তাই নিদিয়ে মোক।বুদ্ধি এটা সাজি লগৰ এজনলৈ মেছেজ কৰি কলোঃ মোলৈ ফোন এটা কৰ। লগে লগে তাৰ ফোনটো আহিল। ফোনতে এনেদৰে ঢেৰ বকিলো তাকঃ
'তই মোৰ ফোনটো কিয় ধৰা নাই?.. কত আছ তই? SITE'ত গৈছনেকি?...লেবাৰ পেমেন্ট কৰিলি নে? গেছ ক্ৰেকাৰৰ কামটো চাবলৈ মই বেলেগক দায়িত্ব দিলো। তই বগিবিলতে থাক। মই তোৰ একাউন্টত NEXT WEEKৰ লেবাৰ পেমেন্টৰ বাবে ১৭ লাখ টকা আজি জমা কৰিবলৈ বিমানক কৈছো। কালিৰ ভিতৰত পাই যাবি।... অ কি কলি? হয়, মই দিল্লীলৈ যাম কালিলৈ। ফ্লাইট? ফ্লাইট কালিলৈ আছে। নাই! নাই। মই বাছতহে আহিছো।.. গাড়ীখন?গাড়ীখন পঠাই দিলো যোৰহাটৰ পৰা।.. বুধবাৰে আহিম। নাই নাই মোক নাপাবি। NEXT SUNDAYত মই আকৌ নেপাল যামগৈ। 4 LANE ৰ কামটোৰ বাবে বগিবিলৰ পৰা আমাৰ জে চি বি ১০খন পঠাই দিবি। কি কলি? ডনেচন লাগে? কিমান? কিমান লাগে? ২ লাখ টকা?.. নাই নহব। এটকাও নিদিবি। ৰ, গুৱাহাটী পায়েই মই IGP লৈ ফোন কৰি ফুল চিকিউৰিটি দিবলৈ কম...।'
কথাখিনিয়ে কাম কৰিলে বুজিছে? ফোনটো কটাৰ পাছতে যুৱতী গৰাকীয়ে সুধিলেই নহয় মোকঃ দাদা কত যাব আপুনি?
হে হে হে