কথোপকথন (৬)

মা দেউতাৰ কথোপকথন

:হেৰা,গোসাইঘৰৰ থাপনাত থকা ভঙা পইচা কেইটা কোনে নিলে?
:কোনেনো নিব? নিজেই চাগে থৈছে। এতিয়া আনক ধৰিছে!
:এ নহয় হে। সদায় এটকা এটকা দি সেৱাঁ কৰোতে গোট খোৱা ভঙা পইচাবোৰ মাটিৰ মুটুকিটোতে ভৰাই থৈছিলো। এতিয়া মুটুকিটোৱেই গায়ব।
:এন্দুৰে নিলে ছাগে!
:পাগল হলা নেকি? ডেৰ দুই কেজি ওজনৰ মুটুকিটো এন্দুৰে নিব পাৰেনেকি?
:আৰুনো কিহে নিব?
:তোমাৰ পুতেৰেই নিলে ছাগে!
:আপুনি যেতিয়াই তেতিয়াই তাক দোষ দি নাথাকিব দেই। কৈ দিছো।
:লাজ পালা? পুতেৰক সন্দেহ কৰাৰ বাবে লাজ পালা?
:পাম তো।
:পাবাই। যিটো পুতেৰে লেটিনত সোমাই গা পা নোধোৱাকৈ গোসাই ঘৰৰ ভাগৱত খন থকা থগাখনত অসমীয়া অভিধান এখন থৈ ভাগৱতখন চুৰ কৰি নি পাচশ টকাত বেলেগক বিক্ৰী কৰিব পাৰে সেইটো পুতেৰে ভঙা পইচা থোৱা মুটুকিটো চুৰ কৰিব নোৱাৰিব?
:তেতিয়া তাৰ শনি লাগিছিল। এতিয়া সি সম্পূর্ণ চেঞ্জ হল।
:কথা নকবা।তোমাৰ পুতেৰৰ গাত এতিয়াও শনি দেৱতাৰ আশ্ৰমখনেই আছে। :কি প্ৰমাণ আছে আপোনাৰ হাতত সি চূৰ কৰিছে বুলি?
:প্ৰমাণ লাগে যদি আহা। ভাল প্ৰমাণ এটা ৰাখি থৈছো। আহা। বেগাই আহা।
(মা দুপদুপকৈ গোসাইঘৰলৈ সোমাই গল।)
:এইযোৰ পুতেৰৰ চেন্দেল হয়নে? ভূলতে সি সেইযোৰকে এৰি গল দেখিছা? খালে। খালে সি।