ৱমেনচ দে

ৰাতিপুৱাই ভগৱানক প্ৰার্থনা কৰি কলোঃ হে ভগৱান আজি যাতে কোনো দিৱস নেপেলোৱা দেই। এনেকৈ দিৱস পাতিবলৈ হলৈ তোমাৰ সন্মুখত জ্বলোৱা ধূপডালো টুকুৰা টুকুৰ কৰি জ্বলাব লাগিবগৈ কোনোবা এদিন।
কি যে লীলা পৰভুৰ! চকু দুটা মেলিবলৈ নাপালোৱেই আমাৰ ঘৰৰ মহামায়া আহি হাজিৰ হলেইহিয়েই নহয়। সোহাতখনেৰে হেচুকি মোক কলেঃ হেৰা। আজি ৱমেনচ দে জানা?
প্ৰকাশ নকৰাকৈ মনতে ভগৱানক কলোঃ মোৰ প্ৰার্থনাটো তোমাৰ হাতত পৰিলনে তোমাৰ বিসম্বাদী গোটৰ হাতত পৰিল বাৰু?
তাৰ পাছতেই আৰম্ভ হলেই নহয় এওৰ আব্দাৰঃআফিচ চুটী কৰি আহিবা। বজাৰ যাম। ইত্যাদি ইত্যাদি।
এশবাৰমান শলাগি শলাগি অফিচলৈ ওলাই গলো। চুটি তো লোৱা নহলেই, এতিয়ালৈকে ঘৰেই পোৱাগৈ নাই। যামনো কেনেকৈ! এও পুবে গলে মই পশ্চিমত যোৱা মানুহ। ৱমেনচ দে বুলি এওলৈ স্পেচিয়েল আনকমন উপহাৰ এটা লৈ মই এইয়া আহি আছো। এইয়া পদূলিৰ মূখ পাইছোহি। ভয়ো লাগিছে সোমাবলৈ। উপহাৰটো বা লবনে নলয়! গালৈকে যদি মাৰি পঠায়? কাৰণ মই যে এওলৈ WOMEN DAYৰ উপহাৰ হিচাবে WOMENS HORLICKS এটা লৈ আহিছো। হি হি।