Saturday, March 9, 2013

পেলেষ্টাইন দে

এহাল দম্পতিৰ কথোপকথন

:তাৰমানে কালিলৈ পেলেষ্টাইন দে?
:আপুনিও ভাল মানুহ দেই।
:কিয়? ভুল হৈছে নেকি?
:ভেলেন্টাইন দে টোও আপোনাৰ মনত নাথাকে নে?
:কিনো কবা আৰু। আমি কলেজত পঢ়োতে পেলেষ্টাইন নামৰ এখন ৰাষ্ট্ৰৰ নাম পাইছিলো। ভেলেন্টাইন নামৰ কোনো দিৱস পোৱা নাছিলো।
:হলেও। এইবোৰ জানিব লাগে।
:তাৰমানে কালিলৈ মই অফিচ যাব নোৱাৰিম?
:নোৱাৰিবা তো। কালিৰ দিনটোতো তুমি অফিচ যাবা?
:কিয় কালিলৈ নেচনেল হলিডে নেকি?
:হলিডে নহলেও কালিলৈ তুমি মোক কম্পেনি দিব লাগিব!
:কিয় বা?
:কালিলৈ সকলোৱে প্ৰিয়জনক কাষতে বিছাৰে!
:আনদিনা কাষত নিবিছাৰে নেকি?
:আনদিনাতকৈও কাষত বিছাৰে।
:তেনেহলে এটা কাম কৰিব পাৰো দেখোন?
:কি কোৱাচোন?
:মইয়ো বিছাৰিছো যে কালিলৈ তুমি মোৰ কাষতে থাকা!
:চিওৰ?
:চিওৰ তো। সেয়ে কৈছো:কালিলৈ তুমি মোৰ সতে আমাৰ অফিচলৈকে ওলাবা। মোৰ টেবুলৰ কাষতে চেয়াৰ এখন পাৰি দিম। কোনোবা পার্কত বহি তুমি মোৰ মূৰৰ ওকনি চাই থকাতকৈ মোৰ অফিচতে বহি মোৰ ওকনি চাই থাকিবা। তেতিয়া অন্তত মই পৰহিলৈ মোৰ বচক কালি কিয় নাহিলা জাতীয় প্ৰশ্নৰ কৈফিয়ত্‍ দিব নালাগে।

No comments:

Post a Comment