Tuesday, March 5, 2013

নতুন জোতা

গুৱাহাটীৰ ফুটপাথত খোজ কাঢ়োতে কাঢ়োতে মোৰ ছেকেণ্ড হেণ্ড পাৱাৰ জোতাযোৰৰ পাৱাৰ নাইকীয়া হৈ তলৰ ফ্লৰখন বেললুটি খাই গল।কাহিলীপাৰাৰ অফিচ এটাৰ সন্মুখতে বহি থকা মুচি এটাৰ ওচৰত গলো।মুচিটোক জোতাযোৰৰ ফ্লৰখন ঠিক কৰি দিবলৈ কলো।মুচিটোৱে কলেঃ বাবু আপোনাৰ ৫০টাকা পৰি যাব।মই বোলোঃ যিমান হয় হৈ থাকক।তই চিলাই দে।এইবুলি জোতাযোৰ খুলি দিলো।
সচা কথা কবলৈ গলে জোতাযোৰৰ গাত অকনো দোষ নাই বুজিছে।আজি ২ বছৰমান আগতে মন্দিৰ এটাৰ পৰা সলাই আনিছিলো। তেতিয়াৰপৰা তাৰ চাৰভিচিঙ কৰাই হোৱা নাছিল।ইমান উপকাৰী বস্তুটো কেনেকৈনো পেলায় দিও! হঠাতে ভাৱিলোঃ এনেই থকাতকৈ তামোল এখনকে পকতিয়াই আহিব পাৰো দেখোন! আতৰৰ তামোল দোকানখনৰ পৰা আহোগৈ বুলি মুচিটোক তাৰ চেন্দেলযোৰ বিচাৰিলো।সি যিযোৰহে ফপৰা চেন্দেল দিলে দেখিয়েই মাথাটো গৰম হৈ গল।মই বোলোঃ সৌ চামৰাযোৰ দে।
সি কলেঃ বাবু এইযোৰ আনৰ।
মই বোলোঃ খাই পেলাম নেকি তোৰ চেন্দেলযোৰ? এই যাম আৰু আহিম।
বেছেৰাই দিও নিদিওকৈ চামৰা চেন্দেলযোৰ উলিয়াই দিলে। বাহ! ইমান কোমল চেন্দেল! মোৰ জোতাযোৰতকৈও কোমল দেখোন! তামোলখন খাবলৈ আহি তাৰ কাষলৈ ঘূৰি নগলো আৰু বুজিছে।জোতাযোৰ তাতে এৰিলো।
ঘটনাটো যোৱা ছেপ্তেম্বৰ মাহৰ। হি হিঃ

No comments:

Post a Comment